1970 yılıydı. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi 3. sınıfını yeni bitirmiştim. Yaz stajı için, Ağustos’un başında, Tarım Bakanlığına bağlı Bahçe Kültürleri Enstitüsünün, Eğirdir gölünü Kovada gölüne bağlayan, kanalın kenarındaki yerine ulaştım.

Enstitü arazisinde;  elma, armut, şeftali, ayva, erik anaç çeşitlerinden aldığımız göz ve kalemleri, çöğürlere aşılardık ve bölgenin ihtiyacı olan fidanlar yetiştirilirdi. Eğirdir’in özellikle elma bölgesi olmasını sağlayan da bu enstitüdür.

İki ay kaldığım süre içinde, olabildiğince çevreyi de gezmeye çalıştım. Enstitü arazisine bitişik araziler, Eğirdirlilerin meyve bahçeleriydi. Bahçeler arasında yol üstünde ortasında kuyu olan bir meydan, meydanın çevresinde lüks ve idare lambalarının ışığında aydınlanan iki kahve vardı. Kahvelerin önünden güneye doğru devam edildiğinde, önce yerel meyve ve sebzenin satıldığı ”Kadın Pazarı”na, sonra da bir mesire alanına ulaşılır. Mesire alanında, Eğirdir Belediyesince her yıl Ekim ayında organize edilen bir etkinlik vardı. Kızlar anneleriyle mesire alanına gelirler, genç delikanlılar ile bu etkinlikte tanışırlar, ailelerin onayı ile de evliliğe doğru adım atarlardı. Bu güzel gelenek, maalesef yok artık. Gezim sırasında, bir çok kişiye bu geleneği sordum, ancak yaşlı iki-üç kişi hatırlayabildi.

Kovada gölünü gezmeye gittiğim o tarihte, Kovada’nın henüz milli park statüsü yoktu. Karstik  (kireçli) olan bölgede, çöküntüyle oluşmuş bir göl. Eğirdir ilçe merkezine 23 km.uzaklıkta. Yol, Kovada kanalının başındaki regülatörden ayrılıyor, kanala paralel ve hemen yanı başında güneye doğru devam ediyor. Elma, armut ve kiraz ağaçlarından oluşan iki taraflı bahçeler arasından geçilerek Kovada’ya ulaşılıyor. Bu bahçeler, her mevsim farklı renkler sunuyor.

Milli park; içindeki gölüyle çok zengin bir habitat. Gölün en derin yeri 7 m. Eğirdir gölünden, kanalla gelen suyla besleniyor. Üzerindeki hidroelektrik santralıyla ekonomiye katkı sağlıyor. Milli parkta 153 çeşit kuş bulunuyor. Bunun 59’u yerli, diğerleri göçmen kuşlar. 49 çeşit kuş, karada yaşayan cinsten. Ayrıca; boz ayı, dağ keçisi, tilki, tavşan, sansar, sincap, porsuk, yaban domuzu, keklik, kertenkele, kaplumbağa bölgenin hayvanları. Gölde ise, sudak, sazan, levrek, kerevit gibi canlılar var. Orman ağaç ve ağaçcıklarına gelince; kızılçam, karaçam, sedir, ladin, köknar, meşe türleri, çınar, ardıç, çitlenbik, menengiç, böğürtlen, defne, karamuk, tesbih çalısı bölgenin florasının temel bitkileri.

Milli park içinde bir Tabiat müzesi var. Parkta ölen hayvanların içi doldurularak sergilendiği bir yer. Seyir kulesi harika bir manzara sunuyor. Günübirlik ziyaretin yanı sıra kamp yapma imkanı da var. Trekking için 2,5 km.ye kadar parkurlar, çocuklar için oyun alanı da var. Olta balıkçılığı da yapılabiliyor. Piknik alanı da unutulmamış. Milli parkın, program gereği kısıtlı zaman içinde, sadece yarımada bölümünü  gezebildim.

Sonuçta; kent gürültüsünden uzak, huzur verici bir doğa ortamında insanın ruhunu tazelemesine fırsat veren bir ortam sunuyor. Hem göze, hem de ruha hitap ediyor.

Çektiğim fotoğraflar, aşağıdaki ”Görseller” bölümünde, açıklamalarla birlikte yer alıyor.

GÖRSELLER:https://photos.google.com/share/AF1QipNXy1rYvbRtYuojJ7tP0Zl5Yz2CVAGhTfJkD5IzXORNa51WxvbRol6MJ3CO2TX6hw?key=ajctZHplcDZYT0lSaFQ3bll3VUVWUU5jZXRIYlRB